Varoluş Üçgeni
Üzeyir Lokman Çaycı

1 Nisan 2012

Nasırlı Eller

Yıl 1950, şiddetli bir kış geride kalmıştı.

Bor'da İlaldı Mahallesi'nde evleri vardı. Her sabah, namazını kıldıktan sonra, yaklaşık saat 05.00'de Paşa Cami'sinin önüne kürek ve kazmasıyla gider, rençbere ihtiyacı olanlar, onu günlük olarak götürürlerdi. Hergün kendisi gibi yaklaşık otuz kadar insan yaz - kış, amele veya usta arayanlar için orada toplanırlardı...

Aynı yerde aralarında küçük küçük çocukların da bulunduğu yoğurt ve süt satıcıları da kaldırımın kenarına dizilerek müşteri beklerlerdi. Fildir fildir, üzerlerinde çeketleri dahi olmayan, sabah soğuğuyla tir tir tireyen küçük çocukların sattıklarından daha çok kendileri dikkatleri çekerdi. 0rada lengeriler üzerinde camız (1) sütünden yapılmış kaymaklar dahi satılırdı.

Elleri ve ayakları nasırlı Mükremin Efendi her şeye rağmen hanımının hazırladığı azığını da yanından eksik etmezdi. Yapacağı işin ağırlığına göre de karşıdaki kişilerle ene-kona pazarlık yapılırdı.

Akşamları eve yorgun - argın gelen Mükremin Efendi gerek eşinin gösterdiği ilgiyle, gerekse çocuklarının cıvıl cıvıl halleriyle adeta yorgunluğunu hiç hissetmezdi. Yemekten sonra limonlu sıcak çaylar içilir, günlük yaşanılan şeylerin eğlendirici tarafları anlatılarak sohbetler iyice derinleştirilirdi. Zaman zaman çay bardaklarıyla aile fertlerine eşit bir şekilde paylaştırılan sıcak leblebi ve fıstık içi kokuları altında çocuklar masasız, sandalyesiz bir evde yerlere serilerek, minderler üzerinde, hepsi aynı oda içerisinde hem derslerine çalışırlar, hem de bu sohbetleri dinlerlerdi. Hele hele misafir geldiği zaman bu yarenliklere(2) doyum olmazdı

Cavidan Hanım, hamarat biriydi. Kocasının ve çocuklarının iç çamaşırlarından pijamalarına kadar kendisi diker, güzel yemeklerle evlerinde şenlik havası estirirdi. Onun güzel yemeklerinin kokusu etrafa yayılır, evinin temizliği ve el emeği dikişleri dikkatleri çekerdi. Görenler onun rençber karısı olduğuna asla inanamazlardı.

Evlerinin dış kapısı bir at arabası girebilecek kadar büyüktü. İki parçalıydı. Birisi arkasından devamlı bastırakla kapalı tutulur, diğeri kocasının iş aramak için çıkışından itibaren akşama kadar açık tutulurdu. Ancak kapının açılışı gelen gidenle veya kapı üzerinden sarkan çan sesiyle anlaşılırdı.

Mükremin Efendi bir gün iş dönüşü yolda bir enik (3) buldu. Onu kucağına aldı. Seve seve evine getirdi. Açlığını susuzluğunu giderdi. Tüylerini temizledi. Hanımı dahil hepsi bu misafirden oldukça hoşlandılar. Evin ineği ve bir de eşeğinden sonra kedilerine arkadaş olarak, bir de sevimli bir köpeğe sahip olmuşlardı. Artık kapılarının açılmasıyla köpekleri de havlamaya koyuluyordu.

Bu küçük yaratığa "Karabaş" ismini vermişlerdi.

Aradan yıllar geçti. Karabaş kocaman olmuştu. Gelenler gidenler onun heybetinden korkuyorlardı. Adeta evde kuş uçurmuyordu. Bir pazartesi günü Cavidan Hanım köpeklerini yerinde bulamadı. Oldukça meraklanmıştı. Akşam üzeri kocası geldiği sırada gözlerine inanamadı. Karabaş tekrar gelmişti. Kocasına sordu :

- Bey, bizim köpek akşama kadar seninle miydi? Mükremin Efendi :

- Ne oldu da?

- Sen gittin bizim Karabaş gözden kayboldu. Sen geldin buradaydı. Ben bir şey anlayamadım.

Akşam üzeri limonlu yorgunluk çayından sonra, köpeklerini izlemeye karar verdiler. Ertesi günü kocasının ardından Karabaş da dışarı çıkmıştı. Kocası gelmeden yarım saat önce Cavidan Hanım çan sesiyle kapının açıldığını fark etti. Pencereden baktı. Karabaş gelmişti.

Bu aynı şekilde bir ay kadar devam etti. Sonra Mükremin Efendi "işe gider gibi yaparak, dışarda bir yerde gizlenmek suretiyle Karabaş'ın nereye gittiğini öğrenmeyi" eşiyle kararlaştırdı.

Ertesi günü kendisinin ardından Karabaş da dışarı çıkmıştı. Kuyruğunu sallaya sallaya sokaklar arasından gidiyordu. Niğde Caddesi'nden Bor çıkışına kadar onu takip etti. Karabaş yoldan on metre kadar uzakta bulunan kayalıkların altındaki bir açıklıktan içeriye girmişti...

Mükremin Efendi, ertesi günü daha erken çıkarak aynı kayalıkların arkasına saklandı. Karabaş bir devlet memuru edasıyla sahibini farketmeden yine aynı yere girmişti. Kayalıkların arasından gelen bir ses Mükremin Efendi'yi oldukça şaşırtmıştı :

- Oooo... Haceli! Hoş geldin!

Mükremin Efendi kendi kendine :

- Demek ki bizim köpeğin adı Haceli'ymiş de bizim haberimiz yok.

Eve gelir gelmez olup bitenleri olduğu gibi karısına anlattı.

İşe gitmediği aynı gün akşam üzeri Mükremin Efendi, merdiven başında oturarak Karabaş'ı bekledi. Önce kapı önünden sesler duyuldu. Sonra Karabaş burnuyla az açık olan kapıyı iterek içeriye girdi. Çanın çalmasıyla birlikte Cavidan Hanım ve çocukları dış kapıya bakan pencereye doğru koştular.

Mükremin Efendi kayalar arasından söylendiği gibi bir edayla Karabaş'a :

- Oooo... Haceli, hoş geldin! dedi.

Karabaş önce sahibine dik gözlerle baktı.

Sonra açık kapıdan dışarı çıkarak bir daha gelmemek üzere gözden kayboldu.

Ardında tasması ve içindeki yemeğiyle çanağı kaldı.

Bor - 20.04.1979

(1) Camız : Manda

(2) Yarenlik : Sohbet

(3) Enik : Köpek yavrusu

Nerede yer aldı?

ANdız Dergisi Güz/2005 - 3. Sayısı

http://www.turklider.org/TR/EditModule.aspx?TabId=569&mid=3937&ItemId=1062

http://belexpresse.be/go.php?go=30e0003&do=summary&return=&pg=2&word=

http://www.turkpartner.de/Yazarlar/UzeyirCayci.htm

Selam ve sevgilerimle.

Üzeyir Lokman ÇAYCI

Concepteur industriel - Architecte d'intérieur

İç Mimar Endüstri Tasarımcısı

55, rue Louise Michel

78711 Mantes la Ville

FRANCE

uzeyir.cayci@free.fr

http://www.artmajeur.com/serap/

http://artsrtlettres.ning.com/profile/UEzeyirLokmanCAYCI

http://www.facebook.com/profile.php?id=100002998118127

http://www.haberevet.com/haber/20110412/312336/siir-sevenlerin-cok-yakindan-tanidigi-dev-bir-isim-uzeyir-lokman-cayci.html

ILLUSTRATIONS (Resim) : Üzeyir Lokman ÇAYCI

***

Bu yazı 1,339 defa okundu.

Yorumlar

+ Yorum Ekle

kapat

Değerli okuyucumuz,
Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
· Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
· Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
· Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
· Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
· Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
· Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.