16 Şubat 2010

Öcalan İçin Değer mi?

Türkiye’de idam cezasının kaldırılmasıyla müebbet hapis cezasına çarptırılan terör örgütünün elebaşı Abdullah Öcalan’ın İmralı Adası’ndaki mahkumiyetinin 11.yılını doldurduğu bildiriliyor. Her yıl olduğu gibi yine 15 Şubat tarihini protesto etmek isteyen eylemciler yurdun çeşitli yerlerinde gösteriler düzenleyerek halkı provoke etmeye çalışıyor.

Söz konusu olaylarda yine kadınlar ve çocuklar ön saflarda öne sürülüyor. PKK’nın yayın organı ROJ TV’den devamlı tahrik edici şiddet içerikli çağrılar yankılanıyor. Bütün bunlar adı hapis olan ama sağlığı ve keyfi için her şeyin düşünülmüş olduğu İmralı’da günlerini geçiren bencil, düşüncesiz, vicdansız, tutarsız ve kendinden başka hiç kimseyi düşünmeyen bir adam için yapılıyor. Şu an hapiste olan bu şahsın dışarıda olduğu zamanlar düşünüldüğünde Kürt halkını hiçe saydığı ve onların yararına hiçbir şey yapmadığı biliniyor ancak her 15 Şubat’ta konuyu canlı tutmak adına ısrarla gösteriler sürdürülüyor.

Her gün yandaş kaybeden ve militanları eksilen örgüt, aslında değmeyeceğini bile bile bu zat-ı muhteremi(!) gereğinden fazla önemsetme çabası içine giriyor. PKK yandaşlarının gösterileri bir yandan sürerken diğer yandan 11 yıldır Abdullah Öcalan için harcanan paralar gündeme geliyor. Güvenliğin en üst düzeyde tutulduğu İmralı Cezaevi’nde açık görüş sırasında Öcalan’ın gözüne kalem sokulması gibi herhangi bir saldırı olasılığına karşı görüşme odasında Öcalan ve ziyaretçileri arasındaki mesafenin 7 metreye çıkarıldığı belirtiliyor. Öcalan’ın İmralı’ya getirilmesinden sonra binalar, asker ve Adalet Bakanlığı’na bağlı görevlilerin kaldığı yapıların tekrar gözden geçirildiği, yeni güvenlik sistemleri kurulduğu kaydediliyor. Son olarak da 5 milyon dolarlık harcama ile Yüksek Güvenlikli F Tipi Cezaevi yaptırıldığı biliniyor.

Öcalan’ın deniz yoluyla kaçırılma olasılığına karşı İmralı Adası’nda 4 km uzunluğunda tel örgü çekildiği ve 200 kamera ile “mavi hat” adıyla güvenlik sistemi oluşturulduğu belirtiliyor. Geceyi gündüze çeviren bu hatta tellere konan güvercinler bile alarmların çalmasına sebep olurken, Öcalan’ın Çarşamba günleri avukatlarıyla yaptığı görüşmelerde kullanılan görüşme odasının da yeniden düzenlendiğine dikkat çekiliyor. Yeni düzenleme ile Öcalan avukatlarıyla uzak mesafede yüksek sesle karşılıklı olarak konuşabiliyor. Öcalan’ın bu görüşmelerde avukatlarına karşı son derece sert ifadeler kullandığı ve agresif tavırlar sergilediği söyleniyor. Adalet Bakanlığı, İmralı Cezaevi’ne diğer Cezaevleri kadar yiyecek ödeneği ayırıyor. Öcalan ve beraberindekiler diğer Cezaevlerindeki mahkumların yediği yemeklerin maddi olarak eşit tutarındaki yemeklerle besleniyor.

Yerden yere vurduğu, bir türlü beğenmediği avukatları ve yakınları, Öcalan’la görüşebilmek için adaya gidiş dönüş ücreti olarak 30 TL ödüyor, giderken yanlarında bir sürü kitap götürüyor. Öcalan hiçbir zaman getirilen kitaplarla yetinmediği gibi, bu kitaplarda not düşülen kaynaklar için de yeniden istek listesi yapıyor. Bir de Öcalan için kendini yakanlar ve intihar edenler var. Bunlar da yaptıkları saçmalığın yıl dönümlerinde anılıyor. Yaşamanın ne kadar güzel olduğu su götürmez bir gerçek olarak kabul edilirken ve bunu tartışmaya bile gerek duyulmazken maalesef örgüt yandaşlarınca bu tür hareketlerden övgüyle bahsediliyor.

Türkiye’de yıllarca devam eden terörün baş sorumlusu olan vicdan yoksunu Öcalan için yapılanlar ve harcananların gerçekten değip değmeyeceği tartışılabiliyor. Oysa o İmralı Adası’nda, sağlığı ve keyfi yerinde oturuyor.

Bu yazı 1,309 defa okundu.