19 Kasım 2008

Ahmet Hatipoğlu Konseri

24 Ekim akşamı Türkiye Yazarlar Birliği ve TRT işbirliğiyle Ahmet Hatipoğlu’nun 75. yaş yılı dolayısıyla bizzat Hatipoğlu’nun yönettiği koro Türk Tasavvuf musıkîsi konseri verdi. Konseri izleyen talihliler arasındaydım. Gerçi Hatipoğlu Hoca ve korosuyla birlikte 2007 Mayısında yine TYB’nin düzenlediği bir Mevlânâ Sempozyumu için Gelibolu’ya gitmiştik. Hoca’nın Gelibolu Mevlevîhânesi’nin manevî atmosferi içinde verdiği konserin görüntüleri hafızamda sık sık canlanır.

TRT Arı Stüdyosunda gerçekleşen konser, Hoca’nın seçtiği ilâhîlerin sıralanışı, makamlara göre düzenlenmiş bölümler arasındaki akış, koristlerin ses uyumu, kasidehanların serpiştirilişi, hasılı bütünüyle konser, Ahmet Hatipoğlu’nun bir ömür boyu sağladığı birikimin müthiş bir muhassalasıydı. Esmâülhüsnâya dâhil kutsal isimler koronun bütününe öyle eşit ve fakat yoğun bir biçimde dağıtılmıştı ki, konser bittiğinde kulaklarda neredeyse sadece bu isimlerden neşet eden tınılar kalıyordu.

Kasidehanlardan İsmail Coşar’ın o hâlâ pürüzsüz ve bir ömür boyu dinî musıkîyle hemhâl olmuş sesini dinlemek Türkiye’de yaşayan insanlar için Allah’ın güzel bir nimetidir. Doğrusu bir insanın sesini ömrü boyunca böyle bir alanda kullanma imkânına sahip olması, ayrıca kendisi için özel bir nimet olmalıdır. 

Bu konser vesilesiyle bir kez daha derinden hissettik ki, tasavvuf musıkîsinin bütün ses, koro, sahne vb. düzenekleri aşan; hepsinin üzerinde duran bir gücü vardır. Bir sûfînin bütün kalbiyle duyarak dile getirdiği manzum ifadeler, aynı derecede hassas kalbe sahip bir musıkîşinasın bestesiyle olağanüstü bir güce erişiyor. Bu da tasavvuf musıkîsini ‘ilâhî’ bir renge boyuyor.

Medeniyetimizin bu unsuru eskiden doğal mekânlarında icra ediliyor ve bununla müzik yapmaktan çok kalplere hitap etmek amaçlanıyordu. Günümüzde bu artık mümkün değil; biliyoruz ki tasavvuf musıkîsinin doğal icra mekânları olan tekkeler kapalıdır. Bu fiilî durum, tasavvuf musıkîsinin yaşamasına engel değildir elbette. Çünkü tasavvuf, kurumlaşmış biçimi yasaklansa da kalplerden kalplere aktarılarak hayatiyetini sürdürme özelliğine sahip bir tür ‘ilim’dir. Batılı anlamda bir koro düzeni içinde icra edildiğinde bile içinde barınan ruh bütün modernist göstergeleri silip süpürüyor âdeta. 

Hatipoğlu Hoca’nın dinî musıkînin radyo ve televizyonlardan icra edilmesinin korkulduğu dönemlerden bugüne ulaşmasındaki emeğini yakın zamanlara kadar fark edebilen azdı. Günümüz şartlarında ne kadar rahat bahsediyoruz bu konudan. Oysa bunun endişesini ve riskini o omuzladı. Bir zamanlar radyoların başında değil tasavvuf musıkîsi dinlemek, klâsik Türk müziği (Türk Sanat Müziği) dinlemek dahi mümkün değildi. 

Bu konser fikrinin TRT’den değil de Türkiye Yazarlar Birliği cenahından gelmiş olması da üzerinde düşünülmesi gerekli bir husustur. Yine de TRT’nin bu teklife sıcak bakmış olmasına da şükretmek gerekiyor. 

Konserde katkısı bulunan herkese çok ama çok teşekkür ediyorum. O gece orada bulunan davetlilerin kendilerini ‘özel’ bir konumda hissettiklerinden eminim.

Bu yazı 1,982 defa okundu.