1 Ocak 1990

Ziya Gökalp'ın 'Ergenekon Şiiri'

   

Ziya Gökalp,Ebül'Gazi Bahadır Han'ın Türk Seceresi'nde,Ergenekon'u böyle şiirleştirmiştir:

        

 ERGENEKON

 

Oğuz Han’dan sonra Hanlar

Kazandılar yüce şanlar,

Bilinmek için bu boş anlar,

Şahnamedir sorağımız,

 

Yıllar geçti bir an geldi,

Türk Tahtına İlhan geldi,

Sağdan,soldan düşman geldi,

Kurulmuştu tuzağımız.

 

Verilmedi bir dem soluk,

Kanlar aktı oluk oluk,

Öldü bütün çoluk çocuk,

Han,Bey,Çeri,Uşağımız.

 

Yalnız Nököz ile Kıyan

İki kızı alıp yayan,

Bir sarp dağa attılar can

Bunlar oldu kaçağımız.

 

Dağdan dağa hep gizlice,

Yürüdüler beş-on gece,

Bir tan vaktı gayet ince,

Bir iz oldu uğrağımız!

 

Bu iz yolu çok uzattı,

Sonra Alageyik çattı,

Bir dik yardan bizi attı,

Kanadı her bucağımız!

 

Bir de baktık yeşil bir bağ

Her tarafi bir yüce dağ,

Geniş,fakat sıkı bir ağ,

Dedik ne hoş bu ağımız!

 

Alageyik çayır yerdi

Yavrusunu emzirirdi,

Bizi gördü meme verdi,

Oldu Ana Kucağımız!

 

Dörtyüz sene burda kaldık,

Geyik arttı,biz çoğaldık,

Çıkamadık İşe daldık,

Pek şenlendi konağımız!

 

Elma,erik çoktu yedik,

Demir bulduk,ör işledik,

“Bir gizli yol bulsak” dedik,

Dağ delerdi bıçağımız!

 

Kurt’tan hali iken bu yurt,

Bir gün peyda oldu bir kurt,

Bir geyiğe attı avurt,

Gördü çoban yamağımız!

 

Kurt bir delik buldu,gitti,

Bir demirci takip etti,

Ocak yaktı taş eritti,

Açıldı yol kapağımız!

 

Büyük sevinç,büyük müjde,

Bayram yaptık kentte,köyde,

Torun,oğul,baba,dede,

Büyüğümüz,ufağımız!

 

Demircye Bozkurt dendi

Han tanıldı,taç giyildi,

Yoldan önce kendi indi,

Sağ elinde bayrağımız!

 

Börteçine kurdun adı,

Ergenekon yurdun adı,

Dörtyüzsene durdun hadi,

Çık ey, yüzbin mızrağımız!

 

Oldu sana Kaf bu eşik,

Tarih kaldı delik,deşik,

Artık yeter bu taş beşik,

Oldu körpe yatağımız!

 

Uzaklarda hoş ülkeler,

Issız yurtlar seni bekler,

İşte Kıpçak,işte Kaşgar,

Ta karşıda Gökdağ’ımız!

Bu yazı 16,755 defa okundu.