1 Ocak 1990

Mavera'nın ''Işığı'' Söndü

"Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm
Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm"

dizelerini kaleme alan,şair ve eski milletvekili Erdem Bayazıt, 1970'li yıllarda yazar Rasim Özdenören, merhum Cahit Zarifoğlu ve Akif İnan gibi şair ve yazarlarla çıkardığı "Mavera" dergisiyle Türk düşünce yapısında çığır açmıştı.

Sanat hayatının 50. yılında yakalandığı akciğer kanserine yenik düşerek dün İstanbul Acıbadem Hastanesinde hayata veda eden Erdem Bayazıt, Türk okurunun belleğinde ezbere bilinen onlarca şiiri kaleme almıştı.

Anadolu'yu ve Anadolu insanını, umudu, özlemi, aşkı ve sevgiyi bir dantel gibi mısralarına en güzel şekilde işleyen Bayazıt, çıkardığı "Mavera" dergisiyle de Türk düşünce dünyasında önemli bir iz bırakmıştı.

Bayazıt, vefatından önce AA muhabirine verdiği mülakatta, kaleme aldığı ''Aşk'', ''Tabiat'' ve ''Savaş'' risalelerinin üzerine bir de ''Üsküdar Risalesi'' yazarak, Üsküdar'ı anlatmak istediğini belirtmişti.

Merhum şair, yazmayı hedeflediği ancak ömrünün vefa etmediği ''Üsküdar Risalesi'' ile ilgili şunları kaydetmişti:

"Sağlığım iyi olursa bir de Üsküdar Risalesi yazmak istiyorum. Bizim itikadımıza göre Kudüs, Üsküdar'dan başlar. Osmanlı döneminde seferler Avrupa'ya bile olsa Üsküdar'dan başlardı. Kudüs'e giden yollar mutlaka Üsküdar'dan geçer. Bunları işleyebilirsek orada yaşayan halkı, tekkeleri, ezanları anlatabilirsek işte o zaman Üsküdar Risalesi olacak."

 (Ömer Çetres/Nevbahar Kabaklı - AA)

DİRİLİŞ SAATİ

Ey bir emre hazırlanan simsiyah gecede
Karanlığı emip emip de gebe kalan
Ey her depremden sonra biraz daha doğrulan
Herkesin
Veba girmiş bir şehrin hem halkı
Hem seyircisi olduğu bir günde
Ey düştüğü yerden kalkmaya hazırlanan ülke.

Her damlası bir zafer müjdecisi
Bir posta eri gibi
Yağmur yüzümüze değince
Çıkacağız yola.

Çıkacağız yola
Hesap günü gelince
Yağmur yüzümüze değince
Güneş bir mızrak boyu yükselince.

SON SÖZ 

(Aziz kardeşim Yusuf Erzincani'nin anısına)

Ve zaman döne döne
Gelmişti başlangıç noktasına
İlk yaratılış düğümüne
 
Mahlukatın var olduğu
Yüzüsuyu hürmetine
Evrenin efendisinin
Kavuşmak vakti gelmişti sevgilisine.

Hayatın menbaı
Merhametin son durağı
Madeni, muhabbet ocağının
Ateşler içindeydi
Yatağında.

İltica etmişti sanki kainat
Kutsal tenine
Hayata şafak olan alnında
Ter taneleri
Her biri insanlık çilesinden
Bir haberdi sanki
Bir an oldu
Aralandı gözleri
Sonsuzu kuşatan bakışları
Süzdü ciğerparesi Fatımayı
Süzdü tek tek çevresindeki
Can dostlarını
Kıpırdadı dudakları dedi:
--- Ebubekir kıldırsın namazı
Sonra daldı daldı uyandı
son defa aralandı
Bakışları
Yöneldi bir noktaya
Karar kıldı bir noktada
Ve dedi:
--- Merhaba Ey Refik-i Ala !

Olacak oldu
Akıllar kamaştı
Kalbler tutştu
Feryat ve figan gökleri tuttu
Çekti kılıcını Faruk olan
Sıçradı orta yere :
--- Kim derse " O ÖLDÜ" , öldürürüm!

Ayrılık ateşinden
Ateşin şiddetinden
Sanki bendler çözülmüş
Felekler çökmüştü
Şuur tutuşmuş
Akıl iflas etmişti.

Sonra Sıddık olan
Yetişti geldi
Baktı baktı yatağında hareketsiz yatan sevgiliye
Mağarada arkadaşına hicrette yoldaşına
Sonra baktı çevresine
Mahşerden önce mahşer hali yaşayan
Ashabına
Aline

Ebubekir dedi :
--- Ey nas , susun !
--- Kim ki Rasulullaha tapmaktadır
--- Bilsin ki Rasul ölmüştür.
--- Kim ki Allah'a tapmaktadır
--- Bilsin ki Allah ölmez
--- Hayy ve Layemut'tur. ( Hayat sahibi ve Ölmez )

--- Ey nas, Susun!
--- " İnna lillahi ve inna ileyhi raciun."

Sonra eğildi sevgilisinin yüzüne
Sürdü bulutlanmış gözlerini
O güzellikler ülkesine
Baktı baktı ve dedi :
--- Hayatında güzeldin
--- Ölümünde güzelsin
--- Öldün
--- Bir daha ölmeyeceksin!

Erdem Beyazıt

Bu yazı 1,372 defa okundu.