6 Ekim 2010

Milli Gazete Safra Atıyor

Her tekke her adama yaramazmış, birileri gelir birileri gider ve bundan çok daha normal ne olabilir ki? Bir gazetenin düşünce sayfasından birkaç yaprak döküldü diye bunu bir yaprak dökümü gibi sunmanın alemi yok.  Kaldı ki birkaç nefer düşmekle bayrak yere düşmez…  Hem hayata başka bir yerden bakıp hem orada durmak asıl anlamsız olan şey budur. İnsanlar belli tercihlerde bulunur ve bu tercihler doğrultusunda hareket ederler.

‘Bakın haa ben gidiyorum’ deyip durmak da neyin nesi oluyor gidecek olan gider kalacak olan kalır kimsenin koluna yapışan da yok. Hiç kimse de belli yerlere yapışık değil, isteyen çekilir ve taze bir nefesle yola devam edilir.

Taraf tutmak belli bedelleri de göze almaktır. Giderken edebi veda yazıları kaleme alan gazete yazarlarına baktıkça ne kadar da iyi birer yazar olduklarını ispat etmek istercesine yazılar döşeniyorlar. Hepsinin ortak bir özelliğini aramaya da gerek yok hep başkalarından alıntılarla veda yazılarını renklendirmeye çalışıyorlar. Gideceksen arkana bakmadan sessizce sessiz bir dağ gibi gidersin ortalığı ayağa kaldırmanın bağıra bağıra gitmenin mantığı ne ola ki?

Savaşa savaşa çekileceğiz diyorlarsa karşılarında bir muhatap da yok ne bu telaş ne bu öfke anlayabilmiş değilim. Zaten kimsenin de aman aman okuyup takip ettiği yazarlar değiller hiç biri, ısrarla bakın ben yazarım demeye çalışsalar da gidecekleri yerlerde eskisi kadar rahat ve pervasız olamayacaklar, gidebilecekleri çok da bir yer yok hani…

Artı kovulacağını anlayan Kemal Sunal gibi siz bizi kovmadınız bir kendimiz istifa ediyoruz demek için bu acele kararları alıyorlar. Yolunuz açık olsun da hesabı ödemeden nereye bu telaşlı kaçar gibi gidiyorsunuz. İpleri başkasının elinde kendi kendine bir aşiret gibi çöreklendiğiniz gazete köşelerinden atıp esip savurduğunuz günlerin hatırına bir nefis muhasebesi de yapmak gerekmiyor mu?

Davulu başkasının sırtına verip kafanıza göre tokmak salladınız şimdi de ben kaçıyorum diyorsunuz. Olsun bir itirazımız yok çeki taşı gibi durduğunuz yerlerde gençlerin önü açılıyor bu da az kar değil. Ne yaptığınızın bir dökümünü verseydiniz çok daha iyi olurdu ya neyse… Mesela ahbap çavuş ilişkileri içinde sevdiklerinize prestij edip sevmediklerinize sükut suikastı yaptınız. Kendi çevrenizden olmayanları görmezden gelip size boyun büküp elpençe divan duranları gözettiniz. Körler sağırlar birbirini ağırla misali arkadaş gurup ilişkilerinizi başarıyla götürdünüz.

Gazetenin içinde bile mahalle dedikodularından eksik kalmadınız en yakın arkadaşlarınızı arkadan hançerleyip durdunuz. Arkadan gıybetini yaptığınız adamlara yüzlerine gelince yalakalığın dik alasını yaptınız. Kusura bakmayın çok büyük bir kayıp değilsiniz yani…

Milli Gazete, bir yaprak dökümü yaşamıyor bana göre,  aksine safralarını atıyor…

Kaliteyi, ideali ve estetiği değil, yalakalığı, ikiyüzlülüğü ve omurgasızlığı ödüllendirdiniz. Herkese tepeden bakıp sizin putlarınıza selam vermeyenleri dışta bıraktınız. Yazarlık adına özgün üretimleri değil klişe kalıplaşmış yandaş çevre ilişkileri ile oluşturdunuz her şeyi. Şimdi de biz gidiyoruz diyorsunuz e hadi daha neyi bekliyorsunuz ağlayalım mı peşinizden?

Gazetenin tirajı ortada okuyucunuz çevreniz yaptıklarınız ortada etiniz budunuz belli neyin hesabını yapıyorsunuz her rüzgarda savrulup her denizde batan adamı kim ne etsin? Kaldı ki deniz dalgalandığında kepçenin hesabı olmaz…

 

Bu yazı 2,043 defa okundu.